125. Historia o pewnej kobiecie.

Witajcie.

Dawno temu żyła sobie mała dziewczynka, która lubiła życie. Pewnego dnia usłyszała pewną wiadomość. Okazało się, że jej przyjaciel zmarł, zawalił się tej małej istocie cały świat. Wiedziała, że mogła mu wszystko powiedzieć a on jej nie oceniał,tylko wysłuchał i poparł. Niestety życie toczy się dalej. Dziewczyna staje się nastolatką i zaczyna pomagać ojcu bo tak ją wychowali, ale co za to dostaje w zamian? Kopanie, bicie, plucie, wyśmiewanie się z rówieśników, ponieważ zbierała makulaturę. Uważała, że to minie z jednej klasy do klasy ale nie przestawali.... Sąsiedzi przestali utrzymywać z nią kontakt, ale się nie poddała. Trzeba żyć dalej ciągle to mówiła, albo słowa: ,,czemu ja a nie ktoś inny", ,,obudź się rano w innym życiu", albo ,,nie budź się wcale". W końcu zaczęła się dogadywać z siostrą, ale to nie to samo jak ciągle ma się w głowie myśl, że była pupilkiem całej rodziny, a mnie odpychali na bok. Pewnego dnia chciała odejść z tego świata, ale jej nie wyszło, ponieważ nie miała zielonego pojęcia o tym. Znów ją to przytłoczyło, kolejna rzecz jej nie wyszła, dała plamę. Zaczęła więc znajdować sobie hobby, pasję, aby oderwać się od rzeczywistości. Napić się nie mogła, musiała być w gotowości aby pomóc rodzicom. Nawet nie ma własnego życia, codziennie o danej porze musi być w domu robić kolacje, śniadanie, pranie, gotowanie, sprzątanie, ścielenie łózka, a w zamian za to ma marudzenie, jak od czasu gdzieś wyskoczy z koleżankami albo z siostrą. Potem znów wraca do nory gdzie zaczyna się ten sam schemat. Chociaż chciałaby coś zmienić w życiu boi się, ponieważ czuję że da plamę, że nie podoła bo nie ma osoby, która ją będzie wspierała. Ta kobieta, nie ma faceta, nie przez to, że boi się że będzie takim niewdzięcznikiem jak jej ojciec, tylko obawia się tego, że gdy już znajdzie tego jedynego to odejdzie jak przyjaciel. Dlatego nie szuka faceta bo boi się porażki, której doświadcza na co dzień.